สองร้อยเก้าสิบแปด

ฉันเพิ่งตรวจแก้ภาพร่างในสตูดิโอเล็กๆ ของตัวเองเสร็จ มือเปื้อนคราบผงถ่านจางๆ ดวงตาหนักอึ้งจากความเหนื่อยล้ามาทั้งวัน ฉันเดินกลับมาที่ห้องของเรา อาบน้ำ แล้วเปลี่ยนเป็นชุดนอนเนื้อนุ่ม ฉันได้ยินเสียงประตูห้องปิดลง ตามด้วยเสียงฝีเท้าทุ้มๆ ของเขาที่เดินข้ามพื้นหินอ่อน และบางสิ่งในใจฉันก็พลันคลายลง ฉันไม่ร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ